Badanie nazywane jest również: BADANIE ULTRASONOGRAFICZNE W OTOLARYNGOLOGII
W skład badania ultrasonograficznego w otolaryngologii wchodzą:
- Ultrasonografia zatok przynosowych,
- Ultrasonografia części nosowej i ustnej gardła,
- Ultrasonografia krtani i węzłów chłonnych szyi,
- Ultrasonografia ślinianek.
W tym artykule
CZEMU SŁUŻY BADANIE?
Badanie określa rozległość patologicznych zmian i ich stosunek do otaczających tkanek, nie daje natomiast możliwości różnicowania zmian zapalnych ze zmianami nowotworowymi. W związku z tym podczas badania wykonuje się niejednokrotnie punkcje cienkoigłowe celowane z pobraniem materiału do badania histopatologicznego. W wyniku badania krtani i węzłów chłonnych szyi uzyskuje się informacje pośrednie o charakterze zmian, stwierdzające destrukcję chrząstki tarczowatej, zaburzenie ruchomości fałdów głosowych, a przy badaniu węzłów chłonnych naciekanie torebki i ściany dużych naczyń. Wynik badania USG krtani daje dość dużą zgodność ze stanem stwierdzonym śródoperacyjnie i ta zgodność jest zbliżona, a czasem wyższa niż w badaniu tomokomputerowym czy badaniu rezonansem magnetycznym.
WSKAZANIA DO WYKONANIA BADANIA
- Podejrzenie zmian w zatokach przynosowych.
- Guzy naciekowe w części nosowej i ustnej gardła.
- Guzy ślinianek.
- Guzy krtani i powiększenie węzłów chłonnych szyi.
Badanie jest wykonywane na zlecenie lekarza
SPOSÓB PRZYGOTOWANIA DO BADANIA
Badanie części nosowej i ustnej gardła wymaga znieczulenia miejscowego powierzchniowego przed zabiegiem i użycia głowicy endoskopowej. Pozostałe badania nie wymagają przygotowania.
Badanie wykonuje się w znieczuleniu miejscowym
OPIS BADANIA
W czasie badania pacjent leży lub siedzi. W badaniu zatok przynosowych głowica ultrasonografu przesuwana jest w okolicach odpowiadającym poszczególnym zatokom: policzek – zatoka szczękowa, czoło i górny brzeg oczodołu – zatoka czołowa, wewnętrzny kąt oka i ściana nosa – komórki sitowe. W badaniu krtani i ślinianek chory leży na plecach, z głową odchyloną na bok i do tyłu. Skóra pokryta jest warstwą żelu kontaktowego w celu wyeliminowania powietrza mogącego zniekształcić odbicie fali ultradźwiękowej. Głowicę przesuwa się w płaszczyznach poziomych i pionowych podczas swobodnego oddychania, a przy badaniu krtani dodatkowo przy połykaniu i wydawaniu dźwięków (fonowanie).
Przed badaniem części nosowej i ustnej gardła znieczula się jego tylną ścianę – zwykle roztworem lignokainy w aerozolu. Specjalną głowicę wprowadza się do jamy ustnej i przesuwa się po powierzchni ścian gardła.
Wynik badania przekazywany jest w formie opisu.
CZAS
Badanie trwa zwykle do kilkudziesięciu minut
Opracowano na podstawie:
Dr n. med. Halina Bulińska
Badanie ultrasonograficzne w otolaryngologii
„Encyklopedia Badań Medycznych”
Wydawnictwo Medyczne MAKmed, Gdańsk 1996
