EKG Śródsercowe

Badanie nazywane jest również: ELEKTROKARDIOGRAFIA ŚRÓDSERCOWA I PROGRAMOWANA STYMULACJA KOMÓR

TEORETYCZNE I TECHNICZNE PODSTAWY BADANIA

Badanie to polega na bezpośrednim, inwazyjnym zapisie elektrokardiogramu z wnętrza serca. Czynność elektryczna wnętrza serca jest rejestrowana za pomocą specjalnego cewnika – będącego elektrodą – wprowadzonego przez żyłę

CZEMU SŁUŻY BADANIE?

Elektrokardiografia śródsercowa i programowana stymulacja komór pozwalają diagnozować zaburzenia rytmu i przewodnictwa w sytuacji, gdy niewystarczające są badania nieinwazyjne.
Możliwość rejestracji zapisu elektrokardiograficzngo bezpośrednio z wnętrza serca pozwala na dokładną lokalizację miejsca, w którym powstają zaburzenia rytmu i przewodnictwa, a także pozwala ocenić wpływ leków na układ przewodzący serca.

WSKAZANIA DO WYKONANIA BADANIA

• Diagnostyka dodatkowych dróg przewodzenia w sercu.
• Określenie miejsca powstawania niektórych zaburzeń rytmu.
• Diagnostyka groźnych dla życia zaburzeń rytmu i dobór właściwego leczenia.

Badanie jest wykonywane na zlecenie lekarza, najczęściej w warunkach szpitalnych

BADANIA POPRZEDZAJĄCE

Pacjent jest poddawany wstępnej ocenie kardiologicznej obejmującej badania: EKG,, RTG klatki piersiowej i badanie echokardiograficzne.

SPOSÓB PRZYGOTOWANIA DO BADANIA

Wskazane jest wygolenie obu pachwin. Patrz dodatkowo „Sposób przygotowania do znieczulenia” w „Metody anestezjologiczne w badaniach diagnostycznych” w rozdziale „Metody znieczulania”.

Badanie wykonuje się w znieczuleniu miejscowym. Wskazane jest również podanie środka uspokajającego. U dzieci badanie wykonuje się w znieczuleniu ogólnym

OPIS BADANIA

Badanie jest wykonywane najczęściej w pracowni hemodynamicznej. Chory do badania układa się na specjalnym stole w pozycji na wznak, jest całkowicie rozebrany i przykryty prześcieradłem chirurgicznym. Miejsce nakłucia naczynia jest najpierw dezynfekowane, a następnie znieczulane miejscowo, podskórnym podaniem lignocainy. Do badania nakłuwa się żyłę udową. Do naczynia wprowadza się specjalną koszulkę żylną (jest to specjalny rodzaj wenflonu z zastawką), umożliwiającą szybką wymianę cewników, którymi wykonuje się badanie. Cewnik przesuwany jest przez naczynie do jam serca, skąd dokonywany jest zapis elektrokardiograficzny (EKG). Ruchy cewnika w naczyniach i jamach serca są kontrolowane na ekranie monitora (okresowo przez ciało badanego przepuszcza się wiązkę promieni rentgenowskich). Po wprowadzeniu cewnika do prawej komory podłącza się stymulator zewnętrzny, za pomocą którego prowokuje się zaburzenia rytmu, które w warunkach ambulatoryjnych mogłyby być przyczyną np. utraty świadomości. W momencie sprowokowania niektórych zaburzeń rytmu badany może odczuwać chwilowe kołatanie serca, czasami może dojść do krótkotrwałego omdlenia. W Czasie badania istnieje również możliwość dobrania odpowiedniego leku, skutecznie przeciwdziałającego wystąpieniu tych zaburzeń rytmu. Po badaniu na miejsce nakłucia naczynia zakładany jest opatrunek uciskowy.
Patrz dodatkowo „Opis metod znieczulenia” w „Metody anestezjologiczne w badaniach diagnostycznych” w rozdziale „Metody znieczulania”.
Wynik badania przekazywany jest w formie opisu, niekiedy z dołączonymi wykresami (zapisem czynności elektrycznej serca w wybranym czasie).

Badanie trwa zwykle kilkadziesiąt minut

INFORMACJE, KTÓRE NALEŻY ZGŁOSIĆ WYKONUJĄCEMU BADANIE

Przed badaniem

• Skłonność do krwawień (skaza krwotoczna).
• Aktualnie przyjmowane leki, zwłaszcza obniżające krzepliwość krwi.
• Ciąża.

W czasie badania

• Wszelkie nagłe dolegliwości (np. ból, osłabienie).

JAK NALEŻY ZACHOWYWAĆ SIĘ PO BADANIU?

Po badaniu pacjent na wózku odwożony jest na oddział szpitalny, gdzie przez co najmniej kilkanaście godzin powinien pozostawać w pozycji leżącej bez wykonywania większych ruchów ciałem. Zwykle dopiero następnego dnia po badaniu można wstać.
Patrz dodatkowo „Jak należy zachowywać się po znieczuleniu?” w „Metody anestezjologiczne w badaniach diagnostycznych” w rozdziale „Metody znieczulania”.

MOŻLIWE POWIKŁANIA PO BADANIU

Najczęściej spotykanym powikłaniem jest drobny krwiak w miejscu wprowadzenia cewnika do naczynia.
Patrz dodatkowo „Możliwe powikłania po znieczuleniu” w „Metody anestezjologiczne w badaniach diagnostycznych” w rozdziale „Metody znieczulania”.
Jeśli jest taka potrzeba badanie może być okresowo powtarzane. Wykonywane jest u pacjentów w każdym wieku. Nie może być wykonywane u kobiet w ciąży. Należy unikać wykonywania badania u kobiet w II połowie cyklu miesiączkowego, u których zaistniała możliwość zapłodnienia.

Opracowano na podstawie:
dr n. med. Dariusz Ciećwierz
Elektrokardiografia śródsercowa i programowana stymulacja komór
„Encyklopedia Badań Medycznych”
Wydawnictwo Medyczne MAKmed, Gdańsk 1996