Czas zerwać z błędnym przekonaniem, że wysiłek fizyczny szkodzi chorym na astmę. Na dowód, że w ich zasięgu jest nie tylko aktywność fizyczna, ale także wyczynowe uprawianie sportu, można przytoczyć fakt, że podczas XXIII Letnich Igrzysk Olimpijskich w Los Angeles w amerykańskiej ekipie liczącej 597 osób, 26 zawodników miało udokumentowaną astmę oskrzelową.
Co więcej, 41 olimpijskich medali, w tym 15 złotych i 21 srebrnych, uzyskali sportowcy amerykańscy u których stwierdzano powysiłkowy skurcz oskrzeli (za: Pierson W.E.: Exercise induced bronchospasm in the XXIII Summer Olimpic Games. N. Engl., Reg. Allergy Proc., 1986, 9, 209-213).
To prawda, że u chorych na astmę, wysiłek fizyczny jest często czynnikiem wyzwalającym krótkotrwałe napady duszności i zaostrzenia choroby. Jednakże konsekwencją całkowitego unikania przez nich zajęć ruchowych jest obniżenie ogólnej wydolności fizycznej całego ich organizmu. Nowoczesne sposoby leczenia farmakologicznego dostosowane do zmiennego przebiegu choroby oraz troska
o ogólny stan fizyczny pacjenta sprawiły, że coraz częściej lekarze zalecają osobom chorym na astmę różne formy aktywności ruchowej.
W tym artykule
Kilka rad dla ćwiczących chorych
- Warunkiem powodzenia skutecznego leczenia wspartego wzmożonym wysiłkiem fizycznym jest przestrzeganie i stosowanie następujących zasad:
- Leczenie dostosowane do nasilenia objawów astmy. — Profilaktyczne podanie leku. Przed wysiłkiem należy stosować odpowiednie leki wziewne.
- Rozgrzewka. Każdą jednostkę treningową rozpocząć należy 10-15 minutową rozgrzewką, o umiarkowanym i narastającym natężeniu.
- Zajęcia zasadnicze powinny mieć charakter naturalnego treningu interwałowego, z wykorzystaniem gier i zabaw, mających cechy takiego treningu (piłka nożna, siatkówka, biegi rozstawne, biegi na orientację, jazda na rowerze, piesze wycieczki w góry, pływanie i inne). Czas trwania zajęć właściwych powinien wynosić około 30 minut.
- Obciążenie pracą w czasie treningu powinno mieć submaksymalne natężenie (mniejsze niż u sportowców wysokiego wyczynu).
Ćwiczenia mogą pomóc
W świetle przeprowadzonych badań (Latoś T.: Ocena wydolności fizycznej i czynności płuc w wyniku realizacji programu aktywności ruchowej dzieci z astmą. Pneumonol. Alergol. Pol., 1993, 61, supl. 2, 31-36.): „(…) okazuje się, że dzieci chore na astmę, poddane treningowi mogą być nie tylko bezpiecznie obciążone dużym wysiłkiem, w czasie którego, jak i po jego zakończeniu, nie obserwuje się napadów duszności, ale także po właściwie prowadzonym usprawnieniu ruchowym stwierdza się poprawę wydolności fizycznej.”
Chorzy na astmę mają bardzo często przykre doświadczenia związane z uprawianiem sportu, dlatego unikają jakichkolwiek zajęć ruchowych. Nawet niewielki wysiłek okazuje się dla nich trudny i powoduje szybkie zmęczenie. Wskazanym uzupełnieniem leczenia osób chorych na astmę jest zatem dobrze zaplanowany i zrealizowany trening.
