Niepłodność to coraz bardziej powszechny problem, również wśród ludzi młodych. Szacuje się, że prawie co piąta para starająca się o dziecko, wymaga pomocy specjalisty. Dostępne są różne metody zarówno z zakresu diagnostyki, jak i leczenia niepłodności.
Niepłodność można leczyć
Niepłodność i bezpłodność to określenia, których nie powinno się używać wymiennie. Niepłodność można bowiem leczyć. Stwierdza się ją u pacjentów w razie braku możliwości zajścia w ciążę mimo starań – regularnego współżycia przez rok. Przyczyną mogą być problemy po stronie kobiet, jak i mężczyzn. Odpowiednia diagnostyka, znalezienie przyczyn i określenie właściwej metody leczenia może pomóc wielu parom w zajściu w ciążę i spełnieniu marzeń o dziecku. Kompleksową pomoc w zakresie leczenia niepłodności można uzyskać w klinice leczenia niepłodności, takiej jak na przykład OVI Klinika zlokalizowana w centrum Warszawy.
Leczenie farmakologiczne
Najpierw wdraża się leczenie farmakologiczne, które zwykle polega na doborze leków hormonalnych i ich dawek, by uregulować poziom hormonów we krwi. Inne metody farmakologicznego leczenia dopasowuje się do wyniku badań u konkretnych pacjentów. Jeśli powodem kuracji hormonalnej są zaburzenia owulacji, hormony podawane są w ustalonych dniach cyklu. Głównym celem podawania leków hormonalnych jest doprowadzenie do wzrastania i dojrzewania pęcherzyków w jajniku.
Leczenie operacyjne
Jeśli jest to możliwe, wybrane zmiany można leczyć operacyjnie – m.in. w przypadku niedrożności jajowodu (zrosty jajowodów, wodniaki), mięśniaków macicy, przegród macicy, usuwania torbieli czy zrostów wewnątrzmacicznych oraz zespołu policystycznych jajników. U panów operacyjnie udrażnia się drogi wyprowadzające nasienie, usuwa się żylaki powrózków nasiennych i usuwa nowotwory.
Inseminacja
Jedną z metod leczenia problemów z niepłodnością jest także zabieg inseminacji, który ułatwia transport plemników do komory jajowej. Zabieg polega na wprowadzeniu nasienia do dróg rodnych kobiety. Stosuje się go w razie niedrożności jajowodów, nasienia z niskimi parametrami jakościowymi lub w przypadku braku możliwości odbycia stosunku płciowego. Można wykorzystać zarówno nasienie partnera, jak i z nasienia dawcy. Przed podaniem nasienie sprawdzane jest w laboratorium, by wyselekcjonować plemniki o największej ruchliwości.
In vitro, czyli zapłodnienie pozaustrojowe
In vitro polega na zapłodnieniu komórki jajowej i przeniesieniu zarodka bezpośrednio do jamy macicy, ale w warunkach laboratoryjnych. Można wykorzystać nasienie partnera lub dawcy. Najczęściej in vitro jest stosowane, jeśli inne opcje nie sprawdzą się, okażą się nieskuteczne lub wiadomo, że się nie powiodą.
Wskazaniem do in vitro są m.in. takie przypadki jak zaawansowana endometrioza (rozrost błony śluzowej macicy poza jamą macicy), brak jajowodów, niska liczebność plemników w nasieniu, niepłodność o nieznanych przyczynach lub gdy nie ma szans na powstanie dojrzałych jajeczek.
Gdy zapłodniona komórka zaczyna się dzielić, zarodek przenosi się do organizmu matki, by mógł zagnieździć się w ścianie macicy. Gdy uda się doprowadzić do zajścia w ciążę, przebiega ona w naturalny sposób.
