Szczepionka

Szczepienia osób narażonych w sposób szczególny na zakażenie

Medycyna

Poniżej znajdziesz informacje na temat szczepień osób szczególnie narażonych na zakażenie daną chorobą, np. gruźlicą, wścieklizną, tężcowi itd. Sprawdź, jakie są zalecenia, jakie grupy osób są wyjątkowo narażone, a także zapoznaj się z cennymi uwagami.

Szczepienie przeciw Osoby podlegające szczepieniu Uwagi
GRUŹLICY
– śródskórnie szczepionką BCG
  • tuberkulinoujemni studenci akademii medycznych i uczniowie policealnych szkół medycznych (w pierwszym miesiącu nauki) niezbadani próbami tuberkulinowymi w ciągu ostatnich 12 miesięcy
Szczepienie należy wykonać w dniu odczytania próby tuberkulinowej Mantoux
WZW typu B
– domięśniowo
  • pracownicy wykonujący zawody medyczne o wysokim ryzyku zakażenia
  • uczniowie średnich i policealnych szkół medycznych oraz studenci akademii medycznych w ciągu pierwszego roku szkolnego / akademickiego
  • osoby z bliskiego otoczenia chorych na WZW typu B i nosicieli HBV (domownicy oraz osoby przebywające w zakładowych opiekuńczych, wychowawczych i zakładach zamkniętych)
Szczepienia podstawowe wg schematu:
0, 1, 6 miesięcy

Pojedyncze dawki przypominające:
w odstępach co pięć lat tylko dla pracowników służby zdrowia narażonych w sposób szczególny na zakażenie.
BŁONICY – podskórnie szczepionką monowalentną (d, D) lub skojarzoną ze szczepionką przeciw TĘŻCOWI (Td, DT)
  • osoby ze styczności z chorymi na błonicę,
  • pracownicy służby zdrowia, personel zatrudniony w ośrodkach dla uchodźców, wytypowani funkcjonariusze policji, osoby zatrudnione na przejściach granicznych oraz przy obsłudze pasażerów w komunikacji lotniczej, kolejowej i autobusowej na trasach międzynarodowych w kierunku wschodnim.
  • osoby wyjeżdżające do państw, w których występują zachorowania na błonicę,
  • osoby w wieku 20-29 lat ze wschodnich województw przygranicznych. Są oni narażeni w sposób szczególny i dlatego konieczne są profilaktyczne działania dodatkowe.
W szczepieniach przypominających należy podać:
  • osobom w wieku do 30 lat – jedną dawkę d (Td)
  • osobom w wieku 30 lat i starszym – jedną dawkę d (Td), a po miesiącu drugą dawkę d (Td)
  • dzieciom – jedną dawkę DT lub D, zależnie od wskazań.
TĘŻCOWI
– podskórnie szczepionką zabitą
ze wskazań indywidualnych osoby, które uległy zranieniu. Liczba dawek zależy od daty i cyklu poprzedniego szczepienia; w uodpornieniu czynno-biernym podaje się także anatoksynę tężcową.
WŚCIEKLINIE
– domięśniowo szczepionką zabitą
ze wskazań indywidualnych osoby podejrzane o zakażenie wirusem wścieklizny (pokąsane przez zwierzęta podejrzane o wściekliznę, dzikie lub nieznane).
Szczepienie wykonywane jest w wytypowanych punktach szczepień przy szpitalach zakaźnych lub wojewódzkich stacjach sanitarno-epidemiologicznych. Wścieklizna jest chorobą zakaźną wywoływaną przez wirusa RNA z rodziny Rhabdoviridae, z rodzaju Lyssavirus. Wyróżniamy 7 biotypów, ale każdy jest dla człowieka patogenny. Do zakażenia dochodzi najczęściej przez kontakt bezpośredni z chorym zwierzęciem – wirus lokalizuje się przede wszystkim w ośrodkowym układzie nerwowym (istota szara mózgu), ślinie i skórze.
Cykl szczepień odbywa się według zaleceń producenta. W przypadku ciężkich pokąsań należy zastosować swoistą immunoglobulinę jednocześnie z pierwszą dawką szczepionki.
DUROWI BRZUSZNEMU
– podskórnie szczepionką Ty lub TyTe
decyzję podejmuje wojewódzki inspektor sanitarny zależnie od lokalnej sytuacji epidemiologicznej Szczepienie podstawowe wg schematu 0, 1, 12 miesięcy. Pojedyncze dawki przypominające: w odstępach co 3-5 lat.
Czytaj również:  Szczepienia

Fot. PublicDomainPictures