Otyłość to choroba! Sprawdź, jak jest diagnozowana

Eksperci uznali otyłość za chorobę cywilizacyjną. Z uwagi na rosnący odsetek osób otyłych w społeczeństwie mówią wręcz o epidemii otyłości. Choroba ta charakteryzuje się nadmiernym nagromadzeniem tkanki tłuszczowej. W diagnostyce otyłości wykorzystuje się wiele różnych metod. Przeczytaj, w jaki sposób jest ona rozpoznawana

Badanie podmiotowe i przedmiotowe

Diagnostyka otyłości, jak każdej innej choroby, rozpoczyna się od badania podmiotowego, czyli wywiadu. Lekarz, pragnąc uzyskać jak najwięcej informacji, zapyta Cię m.in. o historię medyczną rodziny – przypadki otyłości wśród krewnych, prowadzony styl życia – zwłaszcza zaś sposób odżywiania i aktywność fizyczną, choroby towarzyszące i doświadczane objawy.

Kolejnym krokiem jest badanie przedmiotowe, zwane też fizykalnym. Lekarz dokona pomiaru wzrostu i masy ciała. Uzyskane wartości wykorzystane zostaną do obliczenia BMI, czyli wskaźnika masy ciała. Dokonuje się tego ze wzoru: masa ciała w kg/wzrost w m podniesionych do kwadratu. Na podstawie wartości BMI możliwa jest ocena stanu odżywienia.

Nadwaga rozpoznawana jest, gdy wartość wskaźnika BMI wynosi od 25 do 29,9 kg/m2. Otyłość diagnozowana jest, gdy wartość BMI przekracza ≥30 kg/m2. Jednakże z uwagi na skalę zaawansowania choroby otyłościowej eksperci Światowej Organizacji Zdrowia dokonali jej podziału na: stopień 1 mieszczący się w granicach 30–34,9 kg/m2, stopień 2 wynoszący od 35 do 39,9 kg/m2, stopień 3 przekraczający wartość 40 kg/m2.

U osób z nadwagą lub otyłością 1 stopnia lekarz zmierzy obwód talii. Parametr ten jest wskaźnikiem otyłości brzusznej i wykorzystywany jest w ocenie ryzyka metabolicznego. Zgodnie z kryteriami diagnostycznymi IDF otyłość brzuszną stwierdza się, gdy obwód talii u kobiet ≥80 cm, a u mężczyzn ≥94 cm. Eksperci zwracają też uwagę, że ryzyko metaboliczne wzrasta przy obwodach talii u kobiet ≥71 cm i u mężczyzn ≥86 cm. Specjaliści podkreślają również, że w przypadku otyłości 1 i 2 stopnia pomiar ten nie dostarcza dodatkowych informacji.

W ocenie rozmieszczenia tkanki tłuszczowej stosowany jest też wskaźnik WHR, czyli talia–biodra. Oblicza się go z następującego wzoru: obwód talii w cm/obwód bioder w cm. Otyłość typu brzusznego stwierdzana jest, gdy WHR >0,9 u mężczyzn i >0,85 u kobiet. Z kolei otyłość udowo-pośladkowa rozpoznawana jest przy wynikach WHR ≤0,85 u kobiet i ≤0,9 u mężczyzn.

Ocena składu ciała

W diagnostyce otyłości stosowane są metody oceny składu ciała. Jedna z częściej wykorzystywanych to metoda bioelektroimpedancji. Pozwala ona określić zawartość wody i tkanki tłuszczowej oraz poziom przemiany materii. Analiza składu ciała dokonywana jest przy wykorzystaniu oporu elektrycznego tkanek. Na jej podstawie otyłość u mężczyzn rozpoznawana jest, gdy zawartość tłuszczu u mężczyzn >25%, a u kobiet >30%.

Inne metody do oceny zawartości tkanki tłuszczowej to:

• dwuwiązkowa absorpcjometria rentgenowska,
• pomiar przewodnictwa elektrycznego ustroju,
• tomografia komputerowa i rezonans magnetyczny – rzadko, głównie w badaniach naukowych.

(wp)