W tym artykule
Jak rozpoznać grzybicę ?
Grzybica międzypalcowa stóp jest chorobą najczęściej poprzedzającą rozwój grzybicy paznokci. Zaatakowany grzybicą naskórek staje się pomarszczony i wilgotny .W tych miejscach tworzą się pęcherzyki i podłużne rowki . Zmiany łuszczą się, rozszerzają i zaogniają, może zacząć wypływać z nich ropa.
Z czasem, nieleczona grzybica atakuje paznokcie stóp (dotyczyć to może także i rąk). Zaczyna się od przebarwienia bocznej części płytki paznokcia na mętny biały , żółty lub czarny kolor. Następnie płytka zaczyna grubieć i unosić się, a zmiana zabarwienia zaczyna powoli obejmować cały paznokieć, który boli przy najmniejszym ucisku. Dochodzi do sytuacji, kiedy trudno jest chodzić, bo nawet najwygodniejsze buty urażają chore palce, trudno wykonywać najprostsze prace domowe czy biurowe.
Jak leczyć grzybicę paznokci ?
Przede wszystkim trzeba odwiedzić gabinet dermatologa i to nawet wówczas, kiedy zmiany na skórze wydają się bagatelne. Nie leczenie grzybicy powoduje bardzo przykre dla codziennego życia dolegliwości i co gorsze, choroba może „przenieść się” na całą rodzinę.
Grzybica paznokci (GP) w przekonaniu wielu pacjentów i niestety lekarzy pozostaje w dalszym ciągu chorobą nieuleczalną. Fakt ten wynika częściowo z nieznajomości zasad prowadzenia terapii dostępnymi na rynku lekami przeciwgrzybiczymi, a także braku współpracy ze strony pacjentów. Leczenie GP tradycyjnymi lekami: gryzeofulwiną i ketokonazolu trwało bardzo długo, wiązało się często z niepożądanym działaniem leku i zwykle było nieskuteczne.
Obecnie stosowane są trzy rodzaje terapii GP: leczenie ogólne, leczenie miejscowe i chirurgiczne usuwanie zajętych płytek. Kojarzenie tych metod może niekiedy skrócić czas terapii. O wyborze metody leczenia decyduje stan zdrowia pacjenta, jego wiek i postać kliniczna choroby. Metoda chirurgiczna jest stosowana bardzo rzadko, szczególnie w przypadkach dolegliwości bólowych towarzyszących GP.
Leczenie ogólne
Przed rozpoczęciem leczenia należy zapoznać się z wynikiem badania mikologicznego. Wprowadzenie terbinafiny oraz itrakonazolu stało się poważnym osiągnięciem w terapii GP. Terbinafina (LAMISIL) jest lekiem stosowanym w infekcjach wywołanych przez dermatofity. Jednak w infekcjach wywoływanaych przez Candida albicans i pleśnie chorobotwórcze jest mniej skuteczna. Terbinafinę stosuje się w terapii ciągłej, codziennie przez okres 6 tygodni lub dłużej, niekiedy do 6 miesięcy. Itrakonazol (ORUNGAL) charakteryzuje się znacznie szerszym spektrum przeciwgrzybiczym. Itrakonazol w dawce 400 mg dziennie przez okres jednego tygodnia może być stosowany w tzw. „leczeniu pulsowym”. Terapia pulsowa polega na wybiórczym gromadzeniu się leku w płytce paznokcia w taki sposób i w takim stężeniu, że nie ma potrzeby przyjmowania go częściej niż przez tydzień raz w miesiącu. Cała kuracja polega na stosowaniu od 2 do 3 pulsów tygodniowych (1 puls raz w miesiącu), czyli 3 tygodniach leczenia. Po zakończeniu terapii pulsowej paznokcie mogą jednak jeszcze wyglądać na chore. Nie należy się tym niepokoić ponieważ rosną one powoli i całkowicie nowa płytka pojawi się dopiero po 6 do 9 miesięcy od zakończenia przyjmowania leku. Ze względu na krótki czas leczenia, skuteczność i łatwość stosowania, terapia pulsowa z zastosowaniem itrakonazolu jest szczególnie chętnie stosowana przez pacjentów.
Leczenie miejscowe
Wartość leków do stosowania miejscowego w GP jest ograniczona. Nabiera ona znaczenia gdy nie mogą być stosowane leki ogólne. Uzyskanie dobrych wyników terapeutycznych możliwe jest w przypadkach GP nie zajmującej macierzy paznokcia. Obecnie do leczenia grzybicy paznokci stosować można 8% cyklopiroks (BATRAFEN) lub 5% amorolfinę (LOCERYL) w formie lakierów do paznokci, a także 1% bifonazol w 40% kremie mocznikowym (MYCOSPOR-Onychoset). Rozwój metod leczenia miejscowego wiąże się z ich bezpieczeństwem i niską ceną w porównaniu do kosztów leczenia ogólnego. Leczenie miejscowe jest często uzupełnieniem terapii ogólnej.
Profilaktyka i oświata zdrowotna
Edukacja pacjentów stanowi ważny element prawidłowej terapii grzybic. Należy pamiętać o podstawowych zasadach profilaktyki i dezynfekcji obuwia. Konieczne jest:
- krótkie obcinanie paznokci,
- noszenie wygodnego i przewiewnego obuwia,
- a także bawełnianych lub wełnianych skarpet.
W celu zapobiegania infekcjom należy: unikać chodzenia boso w miejscach, w których stężenie zarodników grzybów chorobotwórczych jest szczególnie wysokie jak np. publiczne kąpieliska, przebieralnie, hotele, sanatoria, domy studenckie, koszary i inne miejsca użyteczności publicznej. Osoby korzystające z pływalni i wspólnych urządzeń kąpielowych powinny używać odpowiedniego obuwia ochronnego (popularne klapki, japonki, itp.), a po dokładnym wysuszeniu stóp po kąpieli profilaktycznie stosować pudry i kremy przeciwgrzybicze.
foto: ParallelVision / pixabay
