Refundacja in vitro wynosi z programów samorządowych od 2 do 6 tysięcy złotych. Pokrywa do około 80 proc. kosztów leczenia. Poniżej szczegóły.
Dopłata pacjenta wynosi zwykle od 129 zł do 6 tysięcy zł i zależy od zakresu finansowania programu w konkretnym samorządzie. W 2022 roku będą realizowane miejskie programy dofinansowania do leczenia niepłodności metodą in vitro dla par z Warszawy, woj. mazowieckiego, Częstochowy, Sosnowca i Włocławka oraz Poznania, woj. wlkp, Gorzowa Wielkopolskiego.
Program in vitro obejmuje kwalifikację, wizyty, badania, stymulację oraz procedurę zapłodnienia i transferu zarodka. Wysokość dofinansowania różni się w zależności od konkretnego miasta – na przykład dofinansowanie do in vitro w Warszawie wynosi do 6 000 zł,
W tym artykule
Kto może skorzystać z miejskich programów dofinansowania do in vitro?
Wymogi poszczególnych programów często różnią się między sobą, dlatego sprawdź je szczegółowo, zanim podejmiesz ostateczną decyzję. Programy samorządowe różnią się m.in. szczegółowymi wymogami formalnymi i medycznymi, wysokością i zakresem dofinansowania, warunkami realizacji. Refundacja in vitro może obejmować jedną próbę zapłodnienia albo kilka – warto doczytać.
Najczęściej opiekun z kliniki zadba o procedury formalne i zapewni kompleksową opiekę. Dobrze, jeśli jest to osoba z doświadczeniem, która zadba o kompletność dokumentów, zaplanuje wizyty, będzie nadzorowała cały ten proces i będzie czuwać nad przebiegiem leczenia. Kwalifikacja do programu zależy zwykle od kwestii medycznych oraz formalnych (które są określone przez samorząd), ale decydująca jest także kolejność zgłoszeń.
Wymogi formalne do zapłodnienia pozaustrojowego
- para jest w związku małżeńskim lub partnerskim
- partnerzy są mieszkańcami i/lub płacą podatki w mieście, które realizuje program dofinansowania do leczenia niepłodności metodą in vitro
Wymogi dotyczące zdrowia
- pacjentka ma dokumentację z co najmniej 12 miesięcy leczenia, które okazało się nieskuteczne
- pacjentka zgodnie z aktualną wiedzą medyczną nie ma szans, by zajść w ciążę w sposób inny niż zapłodnienie in vitro.
Weź pod uwagę, że każdy program dofinansowania do zabiegów in vitro jest ograniczony liczbą wykonywanych procedur w danym roku.
Dofinansowanie dotyczy zwykle procedury składającej się z:
- stymulacji jajeczkowania i monitorowania;
- znieczulenia ogólnego w trakcie punkcji;
- punkcji pęcherzyków jajowych;
- pobrania plemników i przygotowania do zapłodnienia;
- zapłodnienia pozaustrojowego i nadzoru nad rozwojem zarodków in vitro;
- transferu zarodków do jamy macicy;
- kriokonserwacji zarodków.
Dodatkowe koszty ponosi para starająca się o dziecko. Najczęściej koszty te obejmują m.in. badania laboratoryjne (kwalifikacyjne, infekcyjne, hormonalne genetyczne, nasienia itd.), konsultacje specjalistyczne, koszty leków i niezbędnych procedur dodatkowych (diagnostycznych, zabiegowych, embriologicznych) oraz transferów kriokonserwowanych.
fot. egor105 / Pixabay
